De Wasroos is één van de bekendste Europese zee-anemonen. In de Nederlandse kustwateren is de soort echter zeldzaam: er zijn slechts enkele keren individuen waargenomen. Een soort om speciaal op te (blijven) letten dus! Kenmerkend voor deze relatief grote soort zijn de lange en dikke, vaak lichtgroene tentakels met paars/roze toppen. De zuil zit vaak tussen stenen verstopt. Wanneer meerdere exemplaren bij elkaar staan, lijkt het alsof over een groot oppervlak tentakels uit de rotsen naar voren komen. Kenmerkend is het feit dat de tentakels bij het droogvallen niet of nauwelijks worden ingetrokken, dit gebeurt hoogstens bij zeer sterke verstoring.

Afmetingen: Gemiddeld 8 centimeter. In het buitenland zijn doorsneden van de mondschijf waargenomen tot 30 cm. De zuil kan tot 10 cm hoog worden. De tentakels van grote exemplaren bereiken een lengte tot 15 cm en een dikte tot 4 mm.
Kleur: De zuil is groen, bruin of grijs. De mondschijf heeft vaak dezelfde kleur, met vaak een lijntekening. Deze lijnen zijn meestal lichter dan de mondschijf en lopen straalsgewijs vanaf de mond in de richting van de rand van de schijf. De dieren zijn vaak niet egaal gekleurd, er kan sprake zijn van grote asymmetrische vlekken. Er zijn knobbels (acrorhagi aanwezig aan de rand van de mondschijf, al vallen deze nauwelijks op doordat ze dezelfde kleur hebben als de zuil. De zuil zit vaak tussen stenen verstopt. Opvallend zijn de lange dikke, vaak lichtgroene tentakels, met vaak paars/roze toppen. Wanneer er meerdere exemplaren bij elkaar staan, lijkt het alsof over een groot oppervlak tentakels uit de rotsen naar voren komen. Per exemplaar kunnen daarvan wel tweehonderd voorkomen.
Overig: Kenmerkend is het feit dat de tentakels niet of nauwelijks worden ingetrokken als de dieren droogvallen. Intrekken gebeurt alleen deels, bij zeer sterke verstoring.

Het oorspronkelijke verspreidingsgebied loopt vanaf Groot-Brittannië zuidwaarts tot in het Middellandse Zeegebied. In Nederland zijn slechts enkele waarnemingen bekend uit Zeeland. Ates (1997) noemt een volwassen exemplaar dat in 1988 gedurende 3 maanden werd waargenomen in de Grevelingen nabij Den Osse, op een diepte van ca 7 meter. Ligthart (2007) vermeld 5 wasrozen bij Yerseke. Op deze plaatsen heeft de soort zich echter nooit blijvend weten te vestigen.
Op 22 juni 2017 ontdekte en fotografeerde Valentin Engelbos een exemplaar aan de buitenzijde van de Blokkendam, voor de Brouwersdam. Het dier werd hier waargenomen op een diepte van vier meter, op de schelp van een Japanse oester Crassostrea gigas en lijkt sterk op de exemplaren zoals die in Bretagne leven. Voor zover bekend is dit de eerste waarneming langs de Nederlandse Noordzeekust.

Opmerking: In het verleden werden deze bloemdieren ook wel aangeduid met de wetenschappelijke naam Anemonia sulcata. Die naam hoort echter bij een andere, Mediterrane soort. De Nederlandse naam van de deels ook in het Atlantische gebied levende Wasroos Anemonia viridis is een vertaling van 'Wax Rose', een Engelse naam voor de soort. Andere Engelse namen zijn 'Green anemone', 'Opelet Anemone' en de meest gebruikte naam 'Snakelocks Anemone'. Dit laatste verwijst, evenals een Italiaanse naam 'Anemone capelli di serpe', naar de gelijkenis van de tentakels met het hoofd van Medusa uit de Griekse mythologie. Medusa is de bekendste van de drie Gorgonen, dochters van de zeegoden Phorcys en Ceto. Volgens de mythe werd Medusa door Athena gestraft omdat ze in de tempel van Athena de liefde bedreef met Poseidon. Als straf veranderde Athena Medusa in een monsterlijk wezen met in plaats van haren een bos kronkelende slangen. Iedereen die Medusa in het gelaat keek versteende op slag. Uiteindelijk wordt Medusa gedood en onthoofd door de held Perseus. In veel talen worden (schijf)kwallen, vanwege de giftigheid en gelijkenis van de tentakels met Medusa's hoofd vol slangen, ook wel aangeduid als 'medusen'. Feitelijk slaat dit vooral op het tweede stadium in de levensloop van een kwal, het vrijzwemmende medusen-stadium (kwalstadium) waarin deze dieren terechtkomen nadat ze hun eerste levensstadium (poliep-stadium) sessiel, dus vastgehecht aan het substraat, hebben doorgebracht. Overigens wordt in de Biologie met de naam 'gorgonen' een groep koralen aangeduid. Deze koralen (Hoornkoralen: Alcyonacea) missen een skelet van calciumcarbonaat, hebben vaak een waaiervormig vertakte structuur en groeien in een plat vlak.

De dieren hebben een voorkeur voor plaatsen waar doorgaans veel licht is. Het dier is veel te vinden in getijdenpoelen op hard substraat (rotskusten), maar kan ook dieper leven, doorgaans niet beneden de 10 meter. Zelden worden ze dieper aangetroffen dan 20 meter. Met de tentakels vangen ze prooien, zoals kleine visjes en steurgarnalen. De tentakels bieden de anemoon bovendien bescherming tegen predatoren, waaronder de Gladde sponspootkrab Inachus phalangium. De groene kleur in de tentakels wordt gevormd door symbiotisch levende algen, die licht nodig hebben om te leven. De dieren die voorkomen op dieper gelegen locaties zijn dan ook vaak veel grauwer van kleur.

100808