Zeenaaktslak. Tot 15 mm. Doorschijnend wit met witte en goudgele vlekjes. Papil- en tentakeltoppen gelig, rhinoforen en soms tentakels met lichtbruine pigmentring. Lichaam en kop breed. Papillen in 6-8 dwarsrijen. Rhinoforen lang. Middendarmklier-vertakkingen bruin of groen. Tussen de tentakels en achter de rhinoforen 2-4 bruinoranje strepen, ook op de rug een oranje v-vormige vlek. Voedsel o.a. hydropoliepen (Obelia, Halecium, Dynamena). Eieren als de Gorgelpijp-knotsslak.

Afmetingen: Lengte tot 15 mm.
Kleur: Semi-transparant wit. Op de kop, koptentakels, rhinoforen, rug, papillen en de zijkant van de voet komen talrijke witte en goudgele pigmentvlekjes voor. Midden op de rhinoforen zit een lichtbruine pigmentring die ook op de tentakels kan voorkomen, maar daar meestal veel minder opvallend is. De vertakkingen van de middendarmklier in de papillen kleuren donkergroen tot bruin. De top van de papillen en ook die van de tentakels en rhinoforen is meer geelachtig. Op de kop, tussen de tentakels en rhinoforen lopen parallel aan elkaar twee karakteristieke roodbruine tot oranje strepen in de lengterichting van het lichaam. Ook direct achter de rhinoforen lopen meestal 2 (zelden 4) van deze gekleurde parallelle strepen. Daarachter is op de rug een v-vormige pigmentvlek in dezelfde kleur aanwezig.
Vorm: Vrij kleine, gedrongen slak. Het lichaam en de kop zijn relatief breder dan bij andere knotsslakken en breder dan het lichaam zelf. De rhinoforen zijn opvallend langer dan de tentakels en de papillen. De papillen staan in 6-8 gepaarde dwarsrijen van 2-5 papillen aan weerszijden van de rug. Vlak achter de rhinoforen is een klein gebied zonder papillen.

Eieren: Eikapsels worden vooral tussen mei en augustus aangetroffen (Britse Eilanden). Ze lijken op die van de Gorgelpijp-knotsslak en zijn slechts eenmaal in ons land aangetroffen (Den Helder, augustus 1959).

Schelpkleur: Lichtgeel of groengeel, met een tekening van schuin weglopende donkerpaarse, donkerrode tot bijna zwarte lijnen en vlekken. Mondopening parelmoerkleurig. De buitenlaag slijt op de topwindingen eerder af, waarbij de onderliggende parelmoerlaag zichtbaar wordt.
Schelpvorm: Stevige, kegelvormige horen met 5-7 matig bolle windingen en een stompe top.
Sculptuur: Vage tot sterkere spiraalrichels.

Dier: Kop met een verlengde, afgeknotte snuit, bezet met duidelijke papillen. Koptentakels lang, met aan de basis een aparte, korte knopvormige verhoging waarop de ogen liggen. Voet breed en ovaal, achteraan wat meer toegespitst, met gegolfde, met papillen bezette randen en drie paar grote, duidelijke voettentakels. Lichaamskleur grijswit, met donkerpaarse strepen, vlekken en kleurbanden. Op de kop en de voettentakels vaak donkere brede en smallere ringen. Het hele dier kan ook donker en egaal zijn. Onderkant van de voet helder grijsgeel, aan de randen wit gevlekt

Rivierkreeft. Onderscheidt zich door de stekels op de wang van alle andere soorten. Een ander typisch kenmerk zijn de oranje punten van de scharen, die worden begrensd door een zwarte band. De wijnrode vlekken op het achterlijf verschijnen in sommige populaties pas op latere leeftijd.

Afmetingen: tot 12 cm.
Kleur: Wijnrode vlekken op het achterlijf verschijnen in sommige populaties pas op latere leeftijd. Oranje punten van de scharen, die worden begrensd door een zwarte band.
Vorm: Stekels op de wang van het pantser.

In alle provincies aanwezig met uitzondering van Zeeland. Minder algemeen in Noord-Holland ten noorden van het Noordzeekanaal, het noorden van Friesland en een deel van de hogere zandgronden.

Bewoner van grotere wateren als rivieren, meren en plassen. Hoewel deze soort burchten graaft is ze sterk geassocieerd met dekking in de vorm van steenstort, boomwortels of waterplanten.

Afmetingen: De kolonies zijn over het algemeen 20 cm hoog en net zo breed, maar af en toe kunnen ook veel grotere kolonies worden gevonden tot wel 50 cm. De takken hebben een diameter tot ca. 7 mm.
Kleur: Deze spons heeft meestal een grijsgele kleur.
Vorm: Een boomvormige vertakte spons. De takken komen uit in een brede voet die aan het substraat is vastgehecht. Op beschutte plekken zijn de takken dun. Op plekken waar het water heftig in beweging kan zijn, zijn de takken breed en afgeplat. Jonge exemplaren zijn vingervormig. 
Spicula: Dubbelpuntig, krom en vaak erg dik. Sigaarvormig. Lengte 100-200 um. Zie foto's.

Algemeen aan alle Noord-Oost Atlantische kusten. In Nederland langs de gehele kust en in de Waddenzee op hard substraat. In Zeeland algemeen in de gehele Oosterschelde, zowel op de plekken met weinig, als met veel stroming. Ook in het Grevelingenmeer algemeen. 

Mariene spons. Bedekking ca. 20 cm, soms tot ruim 50 cm. Dikte tot ca. 0.5 cm, bij de schoorsteentjes tot 2 cm. Oranjegeel, groengeel, egaal lichtgroen. Groeit op hard substraat in niet te rustig water en op wrakken, maar ook in brak water in de getijdenzone.

Afmetingen: Bedekking in doorsnede tot 20 cm, soms  meer dan 50 cm. Dikte van de korst tot ca. 0.5 cm, bij de schoorsteentjes tot 2 cm.
Kleur: Oranjegeel, groengeel tot geheel lichtgroen. Deze kleur wordt veroorzaakt door ééncellige algen die in deze spons leven (symbiose).
Vorm: Naarmate een kolonie ouder wordt vormt de spons rond de uitstroomopeningen duidelijke torentjes.
Spicula: Staafjes dubbelpuntig, krom en dik. Grootte officieel 130-1000 um, meest 200 - 300 um. Alleen te onderscheiden van sliertige broodspons door de rangschikking van de naaldjes (zie van Soest, 1976). Zie foto's.

Afmetingen: lengte: tot 9 cm.
Kleur: De dieren hebben vaak de kleur van de ondergrond, soms met lichte en/of donkere vlekken of strepen en lijken zo min of meer zandkleurig. Ze zijn daardoor heel goed gecamoufleerd. Van dichtbij bekeken maken de dieren vaak een gespikkelde indruk. De staart is soms helemaal zwart.
Vorm: Het rostrum is erg klein en daardoor met het blote oog nauwelijks zichtbaar. De ogen staan op de bovenkant van de stompe kop.
Poten: De schaar van de Gewone garnaal heeft een afwijkende (subchelate) vorm. Er is maar één vinger, die terugklapt tegen de rechthoekige palm. De zwempoten bewegen in tegenstelling tot de andere garnalen opzij. Ze worden tevens gebruikt bij het ingraven.
Overig: Bij verstoring schiet de garnaal vaak een stukje achteruit, waarna het dier zich bliksemsnel ingraaft. Eenmaal ingegraven steken gewoonlijk alleen de ogen en voelsprieten boven het bodemoppervlak uit.

Tienarmige inktvis. 5 paar armen, waarvan een paar langer is (vangarmen). Het lichaam is langgerekt, pijlvormig met aan weerszijde een driehoekige vin die twee derde van het lichaam omvat. Op de lepels aan de beide tentakels staan vier rijen  zuignappen, waarvan de zes tot acht middelste zuignappen zeker 3x groter zijn dan de rest. In het voorjaar trekken ze naar de kust om daar hun eieren af te zetten. Deze zitten in langwerpige, wit doorschijnende capsules. Ieder capsule bevat meerdere eitjes. 

Afmetingen: Totale lengte tot ca. 75 cm. De inwendige schelp word maximaal 38 cm, maar doorgaans ca. 18,5 cm.
Lichaamskleur: Van roze, bruinrood tot paars. Het dier heeft grove chromatoforen en kan de kleurintensiteit daarmee aanpassen.
Lichaamsvorm: Langwerpig lichaam met aan de kop vijf paar poten.
Armen: De Gewone pijlinktvis bezit 5 paar armen. Één paar armen is tweemaal zolang als de anderen en wordt gebruikt om prooien mee te vangen. Elke arm bevat zuignapjes. Bij de twee verlengde vangarmen zijn deze duidelijk grotere. Bij het mannetje bevat één arm een groef, waarmee het sperma in de lichaamsopening van het vrouwtje gebracht wordt.
Vinnen: Aan weerszijde van het lichaam een driehoekige vin. Alleen een inwendig schild, wat regelmatig aangespoeld op het strand kan worden gevonden.
Schelp: Veervormig chitineus rugschild zonder kalk, inwendig, ca 18,5 cm lang.

Zoektip: Moeilijk te vinden, doordat de dieren een zwervend bestaan leiden. De meeste kans bestaat in het voorjaar wanneer ze naar de kust trekken om eieren af te zetten. Determinatietip: let op de twee verlengde vangarmen. Deze zijn duidelijk langer dan die van de Dwerg-pijlinktvis.

Vanaf Noorwegen Via de Noordzee, de Britse eilanden (Ierse Zee, Zuidkust Engeland, Schotse kusten) tot de kust van West-Afrika en in de Middellandse Zee, van 20 tot 250 m diep. Langs de Nederlandse kust trekken in het voorjaar vanuit Het Kanaal exemplaren naar onze kustwateren en Zeeland.

Pelagische fauna, kustbewoner. Ze zijn niet aan een bepaalde ondergrond gebonden. Volwassen dieren komen in het voorjaar vanuit Het Kanaal naar het noorden om hier langs de kust te paaien. In het najaar trekken de juvenielen naar het zuiden. De dieren trekken rond in het vrije water op zoek naar prooi. Het voedsel bestaat voornamelijk uit vis en garnalen. De dieren zijn van gescheiden geslacht. De vrouwtjes zetten doorzichtige 2 mm grote eieren af, ingebed in gelatineuze snoeren van ca. 20 cm lengte. Deze worden in trosjes met een steeltje vastgemaakt op het substraat. Bij gevaar graven ze zich niet in, maar vluchten ze zwemmend weg.

In de wintermaanden is er een trek via Het Kanaal naar het zuiden. Langs de Nederlandse kust kunnen, afhankelijk van de watertemperatuur, vanuit Het Kanaal rond half april de eerste binnentrekkende exemplaren worden verwacht. In de Oosterschelde wordt de Gewone pijlinktvis vooral waargenomen in de maanden mei en juni.

140271