Mariene huisjesslak: Tot 40 mm. Grijswit tot bruin, soms donker gevlekt. Ribben soms lichter. Mondopening vaak paarsbruin. Stevige horen met 7-8 bolle windingen. Top spits, mondopening ovaal. Sifokanaal gootvormig, niet gesloten. 10-12 golvende, naar onderen vervagende ribben, gekruist door 16-18 dunne spiraalribben. Litoraal en sublitoraal in oestergebied in Zeeland.

Afmetingen: H. tot 40 mm, B. tot 20 mm, meestal kleiner.
Schelpkleur: Grijswit tot donkergrijs, geelbruin, donkerbruin, soms met donkere vlekken; ribben vaak iets lichter. Kleine exemplaren tot 1 cm hoog vaak paarsachtig. Mondopening donkerder, tot paarsbruin, iets glanzend. Operculum hoornachtig, bruin.
Schelpvorm: Stevige horen met 7-8 bolle, onregelmatige windingen. Top vrij spits, mondopening ovaal, met een gootvormig, niet gesloten sifokanaal. Mondrand iets verdikt, met tot 6 bredere ribbels.
Sculptuur: Oppervlak ruw, met op de laatste winding 10-12 golvende ribben die naar de onderkant vervagen. Daarnaast hier en daar sterke groeilijnen en 16-18 dunne maar duidelijke spiraalribben. Mondopening ovaal, bovenaan iets toegespitst.
Dier: Crèmekleurig tot lichtoranje met donkerdere vlekken op mantelranden en tentakels. Koptentakels plat, aan de uiteinden slank. Ogen op een derde van de kop op het bredere deel van de tentakels. Mantelrand met aan de linkerkant een korte sifo. Voet vooraan afgerond en iets verdikt, met een inkeping voor het boororgaan.

Sinds 2009 gevonden in en bij de oude oesterputtenbij Gorishoek in de Oosterschelde. Er zijn nog geen aanwijzingen dat deze soort hier sterk toeneemt en/of het areaal uitbreidt. Dit zal vooral te maken hebben met de geringe dispersiecapaciteit.

Van Noorwegen en IJsland tot Portugal, Gibraltar en Marokko. Aan de vastelandszijde van het Noordzeebekken uitgestorven sinds het Eemien, ca. 100.000 jaar geleden. Vanaf halverwege de jaren 70  bij Yerseke door de schelpdierhandel en -kweek aangevoerd met Oesters, Mossels. In het wild gevonden in 1994. Inmiddels op diverse plaatsen in het Oosterscheldegebied aanwezig op stenen van dijken, op schelpen (oesters) en tussen rood- en bruinwieren, waaronder Gezaagde zee-eik en Japans bessenwier.

Op het strand: Bereikt onze kust soms op drijvende voorwerpen, wier en in eieren van de Wulk, vermoedelijk grotendeels van de Franse of Engelse kusten. Lege fossiele huisjes spoelen frequent aan langs de hele kust en stammen uit het Eemien (Pleistoceen).

Schelpvorm: Dunschalige tot meer stevige, mutsvormige schelp. De top is stomp en ligt vrij dicht bij de achterrand. De schelp lijkt glad met alleen duidelijke groeilijnen en -banden, maar bij vergroting is vaak een fijne radiaire sculptuur te zien. Naast de  ovale dunschalige vorm is er een dikschaliger, meer ronder vorm, die ook groter wordt (forma laevis Pennant).

Dier: mantelranden deels met franjevormige tentakels. Kop met brede snuit, koptentakels weinig buitende schelp uitstekend en slank, iets afgeplat, met kleine ogen aan de basis. Lichaamskleur grijswit tot crème, kop en voetrand soms donkerder geel totbruin. Geen operculum.

Afwijkend van dan veel andere schaalhorens zijn de dieren gedurende hun hele leven van gescheiden geslacht. Voortplanting in het voorjaar. Eieren vormen een groengele, geleiachtige massa, met een dun membraam, afgezet in het plankton.

Het verschil tussen de typische dunschalige kom- of badkuipvorm en de dikkere, meer mutsvormige f. laevis wordt veroorzaakt door de plaats op het wier waar de dieren zich na het larvale stadium vasthechten. Dieren in holten in de nerf van het wier ontwikkelen zich tot de forma laevis, dieren die op de bladen van het wier zitten tot de typische dunschalige vorm.

Landslak. Exoot/ingevoerde soort in Nederland. Tot 5 mm. Geelbruin, glimmend, iets doorschijnend. Huisje schijfvormig met tot 4,5 iets verhoogde beginwindingen en een diepe navel. Laatste winding iets samengedrukt en soms licht gekield. Sculptuur van onregelmatige fijne spiraallijntjes en groeilijnen. Op vochtige plaatsen in bossen (ook in naaldbos). Soms ingevoerd met tuinplanten. [Ook bekend van St. Eustatius - Bes-eilanden]

Sculptuur:  Het schelpoppervlak is glad met groeilijnen, maar kan ook bedekt zijn met vage tot scherpe knobbeltjes.

Dier: Korte snuit. Platte, korte koptentakels, met het oog aan de basis. Voet ovaalrond. Lichaamskleur bleekwit tot geelachtig, soms roze.

Sculptuur: Schelpoppervlak met een grove of fijnere traliewerksculptuur.

Dier: De tentakels liggen in een brede dwarsplooi en zijn lang, met een knopvormige verdikking aan de uiteinden. Ogen op een duidelijke en dikke verbreding aan de basis.

Een noordelijke soort. Van het Arctisch Gebied, het Skagerrak en het Kattegat tot in de Noordzee. Ook langs de Atlantische westkust van de Britse Eilanden tot in het Middellandse-Zeegebied. Elders langs de Amerikaanse oost- en westkust. In de Noordzee onder andere bij Helgoland in de ‘Tiefen Rinne’, maar ook op verspreide locaties ten westen van het NCP.

Op het strand: Zeldzaam. Lege schelpen zijn enkele malen aangespoeld gevonden.

Afmetingen: 1,5 x 3 mm.
Schelpkleur: Dofwit of meer glanzend glasachtig wit met soms een oranje zweem. Verse exemplaren hebben een lichtbruine opperhuid.& Operculum dun, rond, hoornachtig. 
Schelpvorm: Stevige scheef afgeplatte horentjes van 3-4 windingen, waarvan de laatste veel groter is dan de voorgaande. De mond is scheef en ovaal, de navel is zeer wijd.
Sculptuur: De horen heeft een duidelijke traliewerksculptuur, met op de laatste omgang tot 6 duidelijke spiraalrichels, met daartussen talloze kleine dwarsricheltjes.

Bekend van Noorwegen, maar ontbrekend in het Kattegat, Skagerrak en de Oostzee. Zuidwaarts tot de Canarische Eilanden en Marokko. Ook in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. In de Nederlandse wateren liggen de meeste vindplaatsen in het zandige zuidelijke gedeelte.

Op het strand: Regelmatig in fijn aanspoelsel. Zowel oude verkleurde (mogelijk fossiele), als verse roomwitte exemplaren. Verse horentjes vaker in opspuitmateriaal.

Bewoner van rotskusten en zandige kustgebieden met middelgrof tot grof zand. Onder meer levend onder grote, in zuurstofrijk zand ingebedde stenen. Ook gevonden op wieren.

Sculptuur: De sculptuur bestaat uit een groot aantal fijne lengtegroefjes en op de bovenkant van de windingen vage verticale dwarsplooien, die naar het midden van de windingen vervagen.

Dier: Koptentakels lang en franjevormig. Ogen aan de basis op een verdikking. Voet kort, meestal met aan beide zijden een voettentakel. Achteraan toegespitst met daar eveneens nog een smalle achtervoettentakel.

Van Noorwegen tot in de Middellandse Zee, ook in het Kattegat en de westelijke Oostzee. Met zekerheid autochtoon aangetroffen in de westelijke Oosterschelde op diverse vindplaatsen, zowel onder stenen als tussen wier, hydropoliepen en mosdiertjes en in modderig schelpengruis.

Op het strand: Nu en dan spoelen oude (fossiele) huisjes aan in fijn schelpengruis.