Zoekbeeld:

Zeenaaktslak. Tot 25 mm. Grijsachtig met paasrtode vlekken en strepen. Rhinoforen met op de schede roodpaarse vlekjes. Rondom de papilbasis pigmentloos. Papiltuberkels met paarsrode stip op de top. Tuberkels, schederanden, rhinoforen ook met ronde witte vlekken. Vertakkingen middendarmklier lichtbruin. Rhinoforen glad, basis met wijde schede. Op de rug 7-8 paar gelobde papillen, met ca. 7 rijen wratachtige tuberkels. Eisnoeren fors, als golvende  harmonica-achtige band afgezet op de as van het voedsel. Zeldzaam. Noordzee en aangespoeld op Texel.

Kenmerken:

Afmetingen: Lengte tot 25 mm.
Kleur: De lichaamskleur is grijsachtig, met op de rug een groot aantal streepvormige pigmentvlekken. Alleen de rhinoforen zijn meer doorzichtig, met ook op de schede donkere pigmentvlekjes. Rondom de basis van de papillen op de rug liggen pigmentloze ronde vlekken. Elke op de papillen gelegen tuberkel heeft een relatief grote gepigmenteerde stip op de top. Daartussen liggen kleinere, vaak gestreepte, donkerrode vlekken. Op de tuberkels, schederanden, rhinoforen en flappen aan zijkanten van de kop staan tevens ronde witte, in aantal variërende pigmentvlekken. De vertakkingen van de middendarmklier in de papillen zijn lichtbruin.
Vorm: De rhinoforen zijn glad, met een wijde schede rond de basis. Op de rug aan weerszijden 7-8 paar enkelvoudige papillen met een gelobde structuur. Daarop tot 7 rijen kringvormig om de papillen gelegen ronde, matig uitstekende wratachtige tuberkels.
Eieren: De eisnoeren zijn fors en hebben de voor kroonslakken typische vorm: een golvende brede band, op harmonica-achtige wijze afgezet op de centrale as van het voedsel. In het eisnoer zijn de afzonderlijke embryo’s zichtbaar. Over de ontwikkeling is niets bekend. Bij beide Nederlandse waarnemingen werden ook eisnoeren aangetroffen.

Te verwarren met:

Andere kroonslak-soorten. Bij de meeste kroonslakken zijn de pigmentvlekken op de rug rond. Een grote pigmentvlek aan de binnenzijde van de aanhechting van de papillen, zoals bij de Roodgevlekte kroonslak Doto coronata, ontbreekt.

Areaal en verspreiding:

De meeste waarnemingen zijn van de Britse Eilanden. Ook bekend van Galicië, Spanje. De Nederlandse waarnemingen beperken zich tot enkele autochtone meldingen van de Doggersbank en Klaverbank en van exemplaren aangespoeld op Japans bessenwier Sargassum muticum, met daarop vastgegroeide Kirchenpaueria (Texel).

Habitat en ecologie:

De Veelstippige kroonslak voedt zich exclusief met de hydropoliep Kirchenpaueria pinnata. Behalve de specifieke voedselvoorkeur is weinig over de ecologie bekend. Eisnoeren fors met de voor kroonslakken typische vorm: een golvende brede band, op harmonica-achtige wijze afgezet op de centrale as van het voedsel.

Literatuur:

Bruyne, R.H. de, S.J. van Leeuwen, A.W. Gmelig Meyling & R. Daan (red.), 2013. Schelpdieren van het Nederlandse Noordzeegebied. Ecologische atlas van de mariene weekdieren (Mollusca). Tirion Uitgevers, Utrecht en Stichting Anemoon, Lisse 414 pp.

Auteurs:

Floor Driessen (mei 2013)
[B. Oonk, jan 2013; IvL feb. 2014]  

Aphia ID:

139634

Gebied:

Nederland

Biotoop:

Zoutwater

Project:

MOO|ANM