Afmetingen: Schildbreedte tot 25 cm.
Kleur: De soort dankt de naam aan de blauwe kleur van de poten en (bij mannetjes) de scharen. De bovenkant van het rugschild is olijfkleurig tot bruin, soms bijna zwart.
Vorm: Makkelijk te herkennen aan de kleur en het brede rugschild met aan beide kanten een zeer grote zijwaarts wijzende stekel. Het achterste paar poten is, zoals bij alle zwemkrabben, peddel-achtig afgeplat. Mannetjes hebben twee, vrouwtjes vijf buikplaten.
Poten: Volwassen vrouwtjes hebben rode scharen, mannetjes blauwe.  mannetjes worden groter dan vrouwtjes.

Krab. Rugschild (carapax) tot 31 mm. Het schild is grijsbruin en wit gemarmerd, met vaak een egaal witte vlek. Vrijwel even hoog als breed, maar optisch langer lijkend door de versmallende achterzijde. Aan de voorrand van het schild, tussen de ogen, drie tanden. De middelste daarvan is het grootst. Op de voor-zijranden vijf stekelvormige tanden. Schaarpoten vrij kort, deels samengedrukt. De binnenhoek van de carpus van de schaarpoot heeft een stompe tand. 2e t/m 4e paar looppoten vrij kort, met puntige uiteinden. Laatste paar poten (zwempoten) aan het uiteinde ovaal, plat en bladvormig verbreed tot zwemvlies. Algemeen langs de kust, ingegraven in zand. Dieren en onderdelen spoelen regelmatig aan.

Afmetingen: Tot 31 mm (rugschild).
Kleur: Het rugschild (carapax) is grijsbruin gevlekt, in een gemarmerd patroon met lichtere (witte) vlekken. Achter het rostrum zit vaak een egaal witte, driehoekige vlek. (Bijna) egale grijsbruine exemplaren komen ook voor.
Rugschild: Vrijwel even hoog als breed, maar optisch gezien langer dan breed vanwege de sterk naar achteren versmallende achterzijde. Op de voorrand van het schild staan tussen de ogen drie tanden. De middelste is het grootst en steekt verder naar voren. Op de voor-zijranden (antero-Iaterale randen) staan vijf stekelvormige tanden.
Poten: De schaarpoten zijn vrij kort en deels samengedrukt. Aan de buitenkant zijn de pootsegmenten zwak gewelfd, aan de binnenzijde min of meer afgeplat. De binnenhoek van de carpus heeft een stompe tand, de buitenhoek is glad. Schaarvingers fijn getand op de snijvlakken. 2e t/m 4e paar looppoten vrij kort, aan de uiteinden puntig. Tot halverwege behaard. De overige segmenten van de looppoten zijn eveneens deels of geheel behaard. Van het laatste paar poten (de zwempoten) is het uiteinde ovaal, plat en bladvormig verbreed: het vormt een zwemvlies.
Overig: Antennen kort, Het omgeklapte abdomen van het vrouwtje is wat breder dan dat van het mannetje. Bij het mannetje zijn het derde tot en met zesde segment van het abdomen met elkaar vergroeid.

De Breedpootkrab vertoont in onze kustwateren opvallende fluctuaties in het voorkomen. Tot circa 1940 was het een vrij algemene krab aan het strand, maar vanaf die tijd begon een afname. Na 1948 nam de soort weer wat toe, om na 1956 zeer snel af te nemen. In 1958 werd het voorlopig laatste exemplaar waargenomen. Daarna was de Breedpootkrab volledig uit Nederland verdwenen tot 1979. Vanaf dat jaar nam de soort weer sterk toe.

De noordgrens van het verspreidingsgebied van de Breedpootkrab ligt in de zuidelijke Noordzee, ongeveer ter hoogte van ons land (er zijn ook meldingen uit Duitse en Deense wateren). Het voorkomen strekt zich zuidwaarts uit via de Britse eilanden (vanaf de Firth of Clyde in Schotland), Het Kanaal, de Atlantische Franse kust en die van het Iberisch schiereiland tot de Canarische Eilanden en de Azoren. Ook in de Middellandse Zee en Zwarte Zee. Een algemene verschijning langs onze kust. Schildjes, poten en complete, al dan niet nog levende dieren spoelen regelmatig aan langs de hele kust, met name vanaf het voorjaar tot in de herfst. Typische soort van de zandige, open Noordzeekust. In de Zeeuwse binnenwateren is de Breedpootkrab schaars of ontbreekt ze.

De dieren leven vanaf de getijdenzone tot diepten van circa 30 meter, steeds op zandbodems. Ze graven zich overdag meerdere (tot 10) centimeters diep in het zand in en fourageren 's nachts.

107400

Krab. Mariene soort. Rugschild vrouwtjes tot 9 cm, mannetjes >10 cm. Tussen de ogen 8-10 scherpe tandjes. Lichaam bedekt met fijne haren. Achterpoten afgeplat tot ovale zwemvliezen. Rugschild roodbruin, ogen rood, schaarpunten blauwpaars. Uiteinden poten plus zwemvliezen idem of roodachtig. Vrij agressieve krab. Vooral in Zeeland, ook elders langs de kust.

Afmetingen: Breedte van het rugschild bij de wijfjes tot 9 cm, bij de mannetjes meer dan 10 cm. Meestal kleiner.
Kleur: Rugschild roodbruin, bedekt met fijne haren die het dier een modderbruin uiterlijk geven. De ogen zijn opvallend rood. De vingers van de scharen zijn  blauwpaars. De lijsten op de poten roodachtig, soms ook paars. De zwemvliesjes op de achterste poten zijn vaak ook paarsomrand en voorzien van een donkere streep in het midden.
Vorm: Vrij brede krab met krachtige, grote scharen. Tussen de op korte steeltjes staande ogen staan 8 tot 10 scherp en onregelmatig gevormde tandjes. De uiteinden van de achterpoten zijn afgeplat tot ovale, peddelachtige zwemvliezen. De dieren hebben een fluweelachtige beharing, waarin vaak slib blijft hangen. Hier komt ook de naam vandaan.
Poten: Scharen vrij groot, achterste poten met zwemvliezen.
Overig: De dieren kunnen opvallend agressief zijn en steken bij het minste of geringste de schaarpoten dreigend vooruit.

Afmetingen: Het rugschild is van de mannetjes 4,6 cm breed en van de vrouwtjes 3,8 cm. 

Kleur: de dieren zijn donkergroen of bruin, vaak met een vlekkenpatroon. Het rugschild is bruin. De toppen van de scharen zijn min of meer paarsachtig blauw, (maar er zijn ook dieren bekend met oranje schaarpunten, o.a. van Ameland)

De Gewimperde zwemkrab is een oost-Atlantische soort, die voorkomt halverwege Noorwegen tot zuidwaarts in Mauretanië. De soort ontbreekt in de Oostzee.

Krab. Mariene soort. Rugschild tot 2,2 cm. Bruinachtig met wat rood. Uiteinden rostrum en scharen roder. Spinachtige krab met zeer lange looppoten, waarvan het eerste paar langer. Schaarpoten en scharen kort en breed. Rugschild driehoekig, het rostrum is gesplitst door een nauwe spleet. Achter de oogstelen staat een stekel met daarachter een brede bobbel. Schild met vage bobbels en in het midden één omhoog stekende punt. Scharen met weinig stekels, poten en lichaam met haakvormige haren. Hele dier gewoonlijk door sponzen overdekt. Zeldzaam (Zeeland).

Afmetingen: Maximale lengte en breedte van het rugschild tot 2,2 cm.
Kleur: Rugschild deels bruin, deels roodachtig, de uiteinden van het rostrum en de scharen zijn rood. De kleuren zijn overigens zelden zichtbaar omdat er sponzen op geplakt zijn.
Rugschild: Schild driehoekig, ongeveer even lang als breed. De punt tussen de ogen is kort, met twee brede, afgeronde punten. Deze liggen dicht bij elkaar, alleen een nauwe spleet scheidt ze. Korte, brede oogstelen met direct erachter een grote stekel en daarachter een grote bobbel. Verder naar achteren zijn er wat onduidelijke bobbels op het rugschild, behalve in het midden. Daar staat één duidelijk ontwikkelde punt recht omhoog.
Poten: De schaarpoten zijn korter dan de looppoten. Die van het mannetje zijn dikker dan die van het vrouwtje. Bij het vrouwtje zijn de schaarpoten ongeveer even dik als de looppoten. De scharen zijn vrij glad met maar een paar stekels. Het eerste paar looppoten is duidelijk langer/groter dan de andere looppoten.
Overig: Het lichaam is geheel bedekt met korte rechte en haakvormige haren.

Osst-Atlantische Oceaan, vanaf Noorwegen via de Britse eilanden en de Noordzee tot de West-Afrikaanse kust en in de Middellandse Zee. In Nederland schaars tot zeldzaam, bekend van de Westerschelde-monding en uit de Oosterschelde.

Leeft vooral op diepten tussen 10–50 meter, vaak op de bodem van geulen. Ook gevonden in de getijdenzone, meestal tussen stenen en sponzen. De dieren zoeken graag de beschutting van zeeanemonen. Vooral de in Nederland zeer zeldzame wasroos Anemonia sulcata schijnt favoriet te zijn; hiermee leeft de soort vaak als commensaal samen. Zoals alle sponspootkrabben geeft ook de Gladde sponspootkrab er voorkeur aan zich te camoufleren met sponzen, in dit geval voornamelijk met stukjes van de Broodspons Halichondria panicea.

107333

Kleur: Door de als camouflage aangebrachte begroeiing is de kleur van het lichaam vaak moeilijk te zien. Zonder bedekking, bijvoorbeeld direct naar een verschaling, zijn de dieren vrij licht van kleur, meestal grijsbruin, geelbruin of roodachtig bruin. 
Rugschild: driehoekig, aan de voorzijde uitlopend in een punt (rostrum). Feitelijk bestaat het rostrum uit twee lange tandvormige uitsteeksels die elkaar over de gehele lengte raken. De achterkant van het rugschild is geheel afgerond. De oogsteel is vrij lang.
Vorm: Spinachtig en dun. In tegenstelling tot de meeste krabbensoorten zien de dieren er nogal fragiel uit.
Poten: Hooiwagenkrabben hebben erg lange, dunne poten ten opzichte van hun relatief kleine lichaam. De schaarpoten van het mannetje zijn veel langer dan het rugschild, de schaarpoten van het wijfje zijn korter dan die van het mannetje. De looppoten zijn lang en slank.
Overig: Over het gehele lichaam bedekt met  haakvormige haren. Hier worden door de krab zelf stukjes spons, wieren, hydroidpoliepen, mosdiertjes en ander klein spul aan vastgemaakt ter camouflage. De knobbels in het midden van het rugschild zijn stomp.
Zoektip: Een goede plek om naar deze en andere Hooiwagenkabben te zoeken is op Geweispons. Vaak zoeken de dieren ook bescherming onder de tentakels van zeeanemonen (Tip uit: Zeefauna in zeeland)
Determinatietip: Let op de afronding aan de achterzijde van het schild en op de rostrumpunt(en): in zijaanzicht zijn deze recht, niet omhoog of omlaag gebogen.

Kleur: Het rugschild en de scharen zijn roodbruin. De punten van de scharen zijn zwart, de buik is geelachtig van kleur.
Rugschild: Schild twee keer zo breed als lang.
Vorm: Grootste krab van Nederland. Ogen verhoudingsgewijs dicht bij elkaar. Forse scharen met zwarte schaarpunten.

Buiten Nederland in de Noordzee, Het Kanaal, rond heel Groot-Brittannië en Ierland en in de Atlantische Oceaan. In Nederland worden Noordzeekrabben  gevonden in al onze kustwateren.

Op het strand: Gewoonlijk spoelen vooral dode dieren aan, vaak halfvolgroeide exemplaren. Grote dieren vallen al snel ten prooi aan meeuwen en andere vogels. Losse onderdelen (schilden en scharen) zijn langs de hele kust algemeen in aanspoelsel.

Van het intergetijdengebied tot 300 m diep. Nabij de kust leven vooral jonge exemplaren. De grootste kans grotere dieren tegen te komen is op diepten tussen 6 en 40 meter. De dieren leven op allerlei bodemsoorten, zoals grof en fijner zand, grind en rotsen. In de Noordzee bevolkt de Noordzeekrab vaak massaal wrakken. De dieren zijn vooral 's nachts actief, maar ook dan opvallend traag. Paaitijd van juli t/m september. Net als bij andere krabben wordt het vrouwtje een aantal dagen tot weken op de rug meegedragen tot de vervelling, tijdens welke de paring plaatsheeft. Noordzeekrabben zijn pas volwassen als ze een jaar of 5 oud zijn. Vanaf die leeftijd planten ze zich meestal om het jaar voort.

Zowel mannetjes als vrouwtjes, kunnen last hebben van een parasiet, het 'krabbezakje' genoemd. Deze parasiet (zelf ook een kreeftachtige) is te zien als een geel zakje tegen het achterlijf van de krab. Met een stelsel van vertakte draden dringt de parasiet overal in het krabbenlichaam door. Geïnfecteerde krabben leven nog wel, maar kunnen niet meer paren. Ook vervellen gaat niet meer.

Afmetingen: Breedte rugschild tot maximaal 3,5 cm.
Kleur: Bovenzijde groen-, bruin- of grijsachtig, jonge exemplaren vaak met grote witte symmetrische vlekken. De onderzijde van het lichaam is lichter, vaak grijswit.
Vorm: Relatief kleine, wat leerachtige krab met gewone achterpoten zonder zwemvliezen. Scharen gelijk.
Rugschild: Opvallend vierkant. Aan de zijkant drie tandachtige uitsteeksels. Tussen de ogen een brede, in het midden wat ingebogen rand, geen tanden.
Poten: Scharen van het mannetje groter dan van het vrouwtje, met een karakteristieke, sponsachtige pluk haar aan de binnenkant van iedere schaar. Bij vrouwtjes ontbreekt deze pluk. De looppoten zijn slank en op de zijkant bezet met stevige, korte haren.