Mariene tweekleppige. Tot 25 mm. Glanzend wit of crème, opperhuid lichtgeel. Dunne, matig bolle schelp. Het schelpoppervlak heeft minuscule concentrische groeilijntjes, zelden ook fijne radiale groeven. Mantellijn aan de binnenzijde zonder mantelbocht. Geen echte sifonen, wel gescheiden in- en uitstroomopeningen. Noordzee, op enige afstand van de kust. Schaars tot zeldzaam. Spoelt een enkele keer aan op het strand, meestal fossiel.

De Zandschelp Mysia undata. Die heeft echter een duidelijke mantelbocht in de mantellijn aan de binnenzijde.

Afmetingen: L. tot 25 mm, H. tot 25 mm.
Schelpkleur: Zowel van buiten als van binnen glanzend wit, met een lichtgele opperhuid.
Schelpvorm: Dunne, matig bolle, bijna ronde schelp. De kleppen zijn enigszins bol. De umbo ligt vrijwel in het midden, maar buigt heel licht naar voren.
Sculptuur: Het schelpoppervlak vertoont talloze minuscule concentrische groeilijntjes, zelden ook fijne radiale groeven.
Slot: Heterodont slot, gelegen op een langwerpige slotplaat. In beide kleppen twee laterale tanden en twee cardinale tanden, waarvan er steeds een gespleten is.
Binnenzijde schelp: 2 spierindruksels, mantellijn zonder mantelbocht.

Dier: Mantelranden deels samengegroeid. Voet cilindrisch, wormvormig. Geen echte sifonen, wel gescheiden in- en uitstroomopeningen.

De soort leeft ingegraven in fijn- tot middelgrof zand, op diepten tussen 7 en 100 m. Over de leefwijze konden geen gegevens worden getraceerd.

Volgens de literatuur loopt het verspreidingsgebied vanaf Ierland, de Zuidwestkant van de Britse Eilanden en Het Kanaal tot Ivoorkust, Madeira, de Canarische Eilanden en de Middellandse Zee. De soort zou niet uit ons faunagebied bekend zijn. Desondanks blijkt de Ronde komschelp wel degelijk, zij het schaars, onderdeel uit te maken van de recente Nederlandse fauna. Eisma (1966) noemde reeds levende dieren uit het gebied rond de Texelse Stenen, terwijl ook tijdens latere bodembemonsteringen dieren werden aangetroffen. Wel is in het Nederlandse deel van de Noordzee het aantal vindplaatsen beperkt. Met de aanwezigheid van deze soort voor de Nederlandse kust, kan de grens van het bekende verspreidingsgebied dus iets meer in noordwaartse richting worden opgeschoven.

Op het strand: Zeldzaam, meestal fossiel.

Bruyne, R.H. de, S.J. van Leeuwen, A.W. Gmelig Meyling & R. Daan (red.), 2013. Schelpdieren van het Nederlandse Noordzeegebied. Ecologische atlas van de mariene weekdieren (Mollusca). Tirion Uitgevers, Utrecht en Stichting Anemoon, Lisse 414 pp.

(De Bruyne, Van Leeuwen, Gmelig Meyling, Daan et al, 2013 -Ecologische atlas- 2013)
[HR feb. 2014; IvL mrt 2014]

Commentaar